همه ما بهترین ها را برای فرزندانمان می خواهیم. ما تمام تلاش خود را می کنیم تا پدر و مادری خوب باشیم و انسان هایی موفق و اجتماعی به جامعه تحویل دهیم.
اما گاهی اوقات پای خود را از حد و حدودها فراتر می گذاریم و اشتباهاتی در شیوه ی فرزند پروری خود مرتکب می شویم. یکی از این اشتباهات، محبت کردن بیش از حد به کودک است.
اما چرا این اتفاق می افتد؟
برای پاسخ به این سوال، ابتدا باید مفهوم محبت بیش از حد به کودک را درک کنید.
برای درک این موضوع، ابتدا به چهار سبک فرزند پروری که در قسمت زیر به آنها اشاره شده است، توجه کنید:
- فرزند پروری مقتدرانه (یا دموکراتیک): سبکی که در آن کنترل زیاد و محبت زیادی به کودک می شود.
- فرزند پروری مستبدانه: سبکی که در آن کنترل زیاد و محبت کمی به کودک می شود.
- فرزند پروری سهل گیرانه (محبت بیش از حد به کودک): سبکی که در آن کنترل کم و محبت زیادی به کودک می شود و موضوع بحث ما در این مطلب است.
- فرزند پروری طرد کننده: سبکی که در آن کنترل کم و محبت کمی به کودک می شود.
سبک های فرزند پروری فوق، توسط دایانا بامریند روانشناس رشد و بالینی در دانشگاه برکلی کالیفرنیا ارایه شده است.
بامریند متوجه شد که کودکان پیش دبستانی رفتارهای مختلفی دارند و سپس نتیجه گرفت که این نوع رفتارها با سبک های خاص فرزندپروری مطابقت دارد.
این روانشناس به این نتیجه رسید که اتخاذ هر کدام از سبک های فوق در تربیت کودکان، زندگی آینده ی آنها را به نحوی تحت تاثیر قرار می دهد.
در واقع در دهه ۱۹۶۰، بامریند سه سبک مختلف فرزندپروری (مقتدرانه، مستبدانه و سهل گیرانه) را تشخیص داد و در سال ۱۹۸۳ مک کوبی و مارتین، سبک چهارم یعنی سبک طرد کننده را هم به نظریه ی او اضافه کردند.
مقایسه ی فرزند پروری سهل انگارانه با سایر سبک های فرزندپروری
همه ی متخصصان رشد کودک در سرتاسر جهان بر این باورند که سبک فرزندپروری سهل انگارانه، آسیب زا است و راه درستی برای بزرگ کردن کودک نیست.
کودکانی که بدون کنترل، محدودیت، قوانین، مسئولیت پذیری و راهنمایی های والدین، بزرگ شده اند، در بزرگسالی قطعا به مشکل بر می خورند.
علاوه بر چهار سبک فرزند پروری مذکور، بهتر است با اصطلاح والدین هلیکوپتری هم آشنا شوید. والدین هلیکوپتری، به پدر و مادرهایی اشاره دارد که ریزترین اعمال فرزندانشان را زیر نظر دارند و مانند یک هلیکوپتر، بالای سر آنها پرواز می کنند.
بسیاری از افراد، این سبک تربیتی را با سبک فرزندپروری سهل انگارانه یکی می دانند، در حالیکه این دو سبک کاملا با هم متفاوتند.
والدینی که از سبک فرزندپروری سهل انگارانه استفاده می کنند، هیچ کنترلی روی فرزندان خود ندارند و اجازه ی هر کاری را به آنها می دهند. اما والدین هلیکوپتری، در حدی گرفتار زندگی فرزندان خود می شوند که از کوچکترین اعمال آنها اطلاع دارند و همه چیز را تحت نظر می گیرند.
والدین هلیکوپتری بجای آموزش استقلال به کودک، وابستگی را به او می آموزند. این والدین تمام کارهای فرزندشان را انجام می دهند و همین امر موجب وابستگی شدید او می شود.
برای مثال اگر فرزندشان تکالیف زیادی داشته باشد، در کنار او می نشینند و شروع به نوشتن تکالیف می کنند.
همچنین در هر جا و هر زمان، او را همراهی می کنند. برای مثال در باشگاه، در کلاس موسیقی، نقاشی و… . به این ترتیب لحظه به لحظه می دانند که فرزندشان کجاست.
این والدین بیش از حد در زندگی کودک دخالت می کنند و به نظر می رسد که بخاطر فرزندشان در این دنیا زندگی می کنند.
حال بهتر است با چهار سبک فرزندپروری، آشنایی بیشتری پیدا کنید.
۱- سبک فرزندپروری مستبدانه
سبک فرزندپروری مستبدانه، کودکان را برای آینده و بزرگسالی آماده نمی کند.
والدین مستبد، قوانینی برای کودک مشخص می کنند و کنترل بالایی روی فرزندان خود دارند، اما جای عشق و محبت را برای کودک خالی می گذارند.
در سبک فرزندپروری مستبدانه، کودکان مطیع هستند اما نه به این دلیل که از اشتباهات خود درس گرفته اند، بلکه به این خاطر که از والدین و مجازات آنها می ترسند.
این کودکان بجای اینکه از انجام کارهای اشتباه دوری کنند، از انجام کارهایی که به مجازات آنها ختم می شود، دوری می کنند. فرزندان این والدین، احتمالا در آینده به دروغگویان ماهری تبدیل می شوند.
۲- سبک فرزندپروری طرد کننده
در سبک فرزندپروری طرد کننده، والدین درگیری بسیاری کمی با کودک دارند و بعبارت دیگر، کاری به کار او ندارند!
این والدین هیچ علاقه ای به زندگی یا تربیت فرزندشان نشان نمی دهند.
نهایت کاری که والدین در قبال فرزندان خود انجام می دهند، سیر کردن شکم و لباس پوشاندن به آنها است.
هیچ قانونی و کنترلی در این سبک فرزندپروری وجود ندارد زیرا والدین کاری به فرزندانشان ندارند و به آنها اهمیتی نمی دهند.
عشق و محبت در اینجا معنایی ندارد و کودکان خودشان باید بزرگ شوند.
متأسفانه فرزندان والدینی که از سبک طرد کننده استفاده می کنند، در طول زندگی خود رنج های زیادی متحمل می شوند.
آنها احساس طرد شدن دارند و مورد بی مهری قرار می گیرند، بنابراین عزت نفس پایینی دارند و خودشان را دوست ندارند.
این امر موجب می شود که کودکان انتظارات زیادی از خود نداشته باشند، از زندگی ناراضی باشد و افت تحصیلی پیدا کنند.
۳- سبک فرزندپروری مقتدرانه
در این سبک، قوانین، انتظارات و مرزهایی برای کودک مشخص می شود و در عین حال احساسات کودک هم در نظر گرفته می شود.
اساس سبک مقتدرانه، استفاده از مهارت های مکالمه است. والدین دلایل قوانین را توضیح می دهند و از پاداش و تشویق استفاده می کنند.
آنها به سخنان فرزندانشان گوش می دهند و به عقایدشان احترام می گذارند، اما لزوماً با آنها موافق نیستند.
سبک فرزندپروری مقتدرانه تأثیر مثبتی بر سلامت عاطفی و روانی کودکان دارد. این کودکان در بزرگسالی مستقل و مسئول می شوند و به انسان های شاد و موفقی تبدیل خواهند شد.
بنابراین برای اینکه فرزند شاد، قوی و بااعتماد بنفسی داشته باشید، باید تربیت مقتدرانه ای در پیش بگیرید.
۴- سبک فرزند پروری سهل گیرانه
در این مطلب ما بطور اختصاصی در مورد سبک سهل گیرانه (یا محبت زیاد و کنترل کم) صحبت می کنیم چون امروزه بسیاری از والدین این سبک را برای تربیت فرزند خود در پیش گرفته اند. والدین اجازه می دهند که فرزندشان هر کاری دوست دارد انجام دهد و هیچ محدودیتی برای او تعیین نمی کنند. توجیه اکثر آنها برای این روش تربیتی این است که نمی خواهند هیچ چیزی برای فرزندشان کم بگذارند، غافل از اینکه این روش می تواند عواقب مخربی در زندگی کودک ایجاد کند.
بدون شک تمام کودکان برای پدر و مادر خود عزیز و ارزشمند هستند. همه ی والدین دوست دارند که بهترین زندگی را برای فرزند خود فراهم کنند اما در این بین ممکن است سبک های آسیب زایی برای تربیت فرزندشان اتخاذ کنند که به هر دوی آنها آسیب برساند.
آرزوی والدین این است که فرزندانی خوشحال، راضی و راحت داشته باشند، به همین دلیل هیچ محدودیتی برای آنها تعیین نمی کنند و برای راضی نگه داشتن کودکان، دست به هر کاری می زنند. در حقیقت این والدین نمی دانند که خود و فرزندشان را در چه دامی می اندازند!
برای شفاف سازی بیشتر، بصورت گام به گام رفتار این والدین را توضیح خواهیم داد و سپس به عواقبی که این روش فرزندپروری برای حال و آینده ی فرزندان دارد، می پردازیم. اگر شما هم جزء این دسته والدین هستید، این مطلب را از دست ندهید چون با خواندن آن به احتمال زیاد توجیه می شوید که تغییراتی در رفتار خود ایجاد کنید.
ویژگی های سبک فرزندپروری سهل گیرانه (یا محبت بیش از حد به کودک)
- در این سبک تربیتی، والدین هیچ قانون و محدودیتی برای کودک تعیین نمی کنند. اگر هم قانونی در کار باشد، برای پیروی از آنها هیچ اجباری وجود ندارد. آنها مرزهای مشخصی ایجاد نمی کنند و به کودک اجازه می دهند طبق اراده خود رفتار کنند. البته این به هیچ وجه به معنای بی توجهی والدین نیست. پدر و مادرهایی که محبت زیادی به فرزند خود می کنند، در واقع نقش بیش از حدی در زندگی فرزندشان دارند.
- والدین همیشه در خدمت کودک خود هستند و به نیازها و خواسته های کودک توجه بسیار زیادی می کنند. در واقع هرگز به هر چیزی که فرزندشان درخواست می کند “نه” نمی گویند.
- این والدین بیشتر با کودک خود شبیه یک دوست هستند تا والد. همچنین بجای هدایت کردن فرزندشان، اجازه می دهند خودشان تصمیم بگیرند.
- کودک هیچ برنامه ی مشخص و روتینی برای انجام کارهای روزمره ندارد. بنابراین، این کودکان نمی توانند یاد بگیرند که مسئولیت چیست و در آینده با عواقب آن روبرو خواهند شد.
- تصمیمات بزرگ، فقط و فقط توسط کودک گرفته می شوند و والدین در این امر دخالتی نمی کنند.
- در برخی شرایط، والدین از شیرینی، اسباب بازی یا هدیه به عنوان رشوه استفاده می کنند تا فرزندان خود را ترغیب کنند که به درستی رفتار کنند.
- رفتار بد کودک هیچ نتیجه و عواقبی برای او بهمراه ندارد.
والدینی که از این سبک تربیتی استفاده می کنند، همه این کارها را با نیت خیر و به امید خوشبختی فرزندشان انجام می دهند. اما آنها نمی دانند که در واقع فرزندشان را به حالتی بنام هموابستگی وارد می کنند. (منظور از هموابستگی، نوعی رفتار بیمارگونه است که در آن فرد به نیازهای خود توجهی ندارد و نیازهای دیگران را در اولویت قرار می دهد و این موجب وابستگی طرف مقابل می شود)
محبت بیش از حد به کودکان، چه تاثیری بر زندگی آنها دارد؟
والدینی که محبت بیش از حدی به فرزندان خود می کنند، فکر می کنند که پدر و مادر نمونه ای هستند ولی حقیقت این است که آنها هیچ لطفی به فرزندان خود نمی کنند.
در سبک فرزند پروری سهل گیرانه، هیچ حد و مرزی برای کودک تعیین نمی شود و به این ترتیب کودکان برای زندگی واقعی و حقیقی آماده نمی شوند.
یکی از اصلی ترین مشکلات این روش این است که دادن اختیار تام به کودکان، سلامتی آنها را بخطر می اندازد. برای مثال این کودکان انتخاب های غذایی ناسالمی دارند و عموما از فست فودها و تنقلات استفاده می کنند. از آنجاییکه والدین هم هیچ اختیاری ندارند، این عادات غذایی ناسالم تاثیرات منفی بر سلامتی کودک می گذارد. والدینی که خواسته های فرزندشان را بر سلامتی آنها مقدم می دانند، ظلم بزرگی به کودکان می کنند.
چیزی که کودک به آن نیاز دارد، والدینی است که او را به عادات غذایی سالم تشویق کنند و حافظ سلامتی او در حال و آینده باشند.
به طور کلی، کودکان در زندگی خود به حد و حدودهایی نیاز دارند که باید توسط والدین آنها تعیین شده باشد.
کودکان برای رشد و پیشرفت، به آموزش نیاز دارند و هیچگاه نباید به اسم محبت، به حال خود رها شوند. در واقع این والدین هستند که باید راه و چاه زندگی را به کودک بیاموزند.
عواقب منفی محبت کردن بیش از حد به کودکان عبارتنداز:
۱- تصور کاذب کودکانی که مورد محبت بیش از حد قرار می گیرند، این است که دنیا باید مطابق میل و خواسته ی آنها تغییر کند
والدین کودکان نازپروده اساساً تمام تلاش خود را می کنند تا تمام خواسته ها و نیازهای فرزندشان را برآورده کنند.
بنابراین کودک با این طرز فکر بزرگ می شود که همه ی آدم ها باید مثل پدر و مادرش، با او رفتار کنند.
این کودکان پس از حضور در جامعه و رسیدن به سن بزرگسالی، می فهمند که قرار نیست همه چیز مانند گذشته، مطابق میل و خواسته ی آنها باشد. به این ترتیب از زندگی ناراضی خواهند بود و احساس خوشبختی نمی کنند.
این کودکان قادر به حل مشکلات خود نیستند بنابراین به جای پیدا کردن راه حل، انرژی خود را صرف سرزنش کردن دیگران می کنند.
آنها فکر می کنند که به پیشرفت احتیاجی ندارند چون معتقدند که به اندازه کافی خوب هستند. والدین آنها هر کار کوچکی را که فرزندشان به درستی انجام داده است، تحسین می کنند و به این ترتیب کودکان عادت می کنند که حداقل تلاش خود را انجام دهند و در ازای آن، پاداش های زیادی دریافت کنند.
۲- سطح خودکنترلی کودکان پایین می آید
بهتر است این آسیب را در قالب مثال زیر به شما توضیح دهیم.
فکر کنید که فرزندتان عاشق تماشای تلویزیون است. اگر جلوی او را نگیرید، اینکار را بدون توقف به حدی ادامه می دهد که نیازهای ضروری مثل غذا خوردن، خوابیدن و دستشویی رفتن را نادیده می گیرد.
آنجاست که والدین باید با تعیین حد و حدودها و “نه” گفتن وارد عمل شوند.
محدودیت ها به کودکان می آموزند که نظم و انضباط داشته باشند و اینطور فکر کنند که “نه، من نمی توانم تمام روز را تلویزیون تماشا کنم چون کارهای ضروری تری دارم که باید انجام دهم.”
کودکانی که انضباط شخصی ندارند و انتظارات کمی از خود دارند، در آینده بیشتر در معرض خطراتی مانند مشکلات رفتاری، اعتیاد به الکل و مواد مخدر قرار می گیرند.
نداشتن محدودیت در زندگی، به کودک می آموزد که می تواند هر کاری که دوست دارد انجام دهد بدون اینکه عواقب بدی برای او بهمراه داشته باشد. بعبارت دیگر کودک احساس آزادی بی حد و مرزی می کند و به هر کار ممکنی دست می زند.
به همین دلیل است که این کودکان وقتی به مدرسه می روند، احترام زیادی برای مربیان و معلمان قائل نیستند و سازگاری با قوانین مدرسه برای آنها سخت است.
بنابراین با توجه به موارد فوق، جای تعجب نیست که کودک در آینده با نظم در زندگی و خود کنترلی، به مشکل بر بخورد.
کودکان نازپرورده، در قبال انجام کارهای کوچک و جزئی، مورد تشویق و ستایش بی اندازه ی والدین خود قرار می گیرند و به همین دلیل، برای موفقیت تحصیلی و پیشرفت کردن در زندگی، قدمی برنمی دارند.
وقتی کودک به مدرسه وارد می شود، از سوی معلمان و دیگر بزرگترها به اندازه ی والدین خود مورد ستایش قرار نمی گیرد و به همین دلیل احساس شکست و سرخوردگی می کند.
این کودکان بعدها در زندگی خود انگیزه ای برای کار کردن ندارند و معنای کار و تلاش را نمی دانند.
۳- کودکان در آینده قادر به معاشرت با دیگران و برقراری روابط سالم نخواهند بود
فرزندان والدینی که محبت بی حد و اندازه ای به کودکان خود می کنند، خودمحور و مطالبه گر هستند و همین امر موجب تضعیف مهارت های اجتماعی آنها می شود.
افراد دیگر نمی توانند فرد را به اندازه ی والدین، ستایش کنند و به همین دلیل روابط خود را با او قطع می کنند.
این کودکان به سختی دوست پیدا می کنند و برقراری روابط عاشقانه برای آنها چالش برانگیز است چون هیچگاه سازگاری و سازش را در زندگی یاد نگرفته اند.
آنها معنای روابط سالم را نمی دانند و به همین دلیل در روابط خود عصبانی و ناامید می شوند.
بنابراین هیچکس نمی تواند این افراد را تحمل کند و به همین دلیل روابط ناپایدار و ناموفقی خواهند داشت.
۴- موجب اضطراب، افسردگی و پایین آمدن عزت نفس کودک می شود
محیط خانه و خانواده برای رشد و تقویت عزت نفس کودک بسیار مهم است.
کودکانی که با سبک فرزندپروری سهل انگارانه تربیت می شوند، هیچگاه بخوبی کنترل نمی شوند و باید به تنهایی با جهان روبرو شوند، اما حقیقت این است که آنها آمادگی رویارویی با دنیای واقعی را ندارند. این کودکان، تابحال به تنهایی با مشکلات خود مواجه نشده اند و بدون کمک والدین نمی توانند از پس مشکلات خود بر بیایند.
آنچه این کودکان یاد گرفته اند، ستایش زیاد برای انجام کارهای کوچک و بدست آوردن چیزهای بزرگ در قبال کمترین تلاش است.
بنابراین آنها به این نتیجه رسیده اند که دلیلی ندارد برای رسیدن به چیزی تلاش زیادی بکنند.
کودک با رسیدن به سن بزرگسالی، باید با حقایق زندگی خود روبرو شود. این کودکان ضعیف هستند و طاقت رویارویی با مشکلات را ندارند. آنها پس از شکست خوردن در زندگی، انگیزه ای برای مقاومت و استقامت ندارند.
بنابراین بجای جنگیدن با مشکلات، تسلیم می شوند و به راحتی شکست را می پذیرند.
در همین زمان عزت نفس آنها بتدریج کم می شود و احساس می کنند که در هیچکاری خوب نیستند و در نتیجه مضطرب و افسرده می شوند.
اما افرادی که ارزش سخت کوشی و نحوه حل مشکلات و درس گرفتن از آنها را از زمان کودکی آموخته اند، موفقیت بیشتری در زندگی کسب خواهند کرد.
این افراد در زمان مواجهه با سختی ها، تسلیم نمی شوند و به جنگیدن خود ادامه می دهند و با هر چالشی با جسارت و قدرت، روبرو می شوند. آنها دائما عزت نفس خود را تقویت می کنند و آن را قویتر می کنند.
بنابراین دوست دارید که فرزند ضعیف و بی اعتماد بنفسی داشته باشید یا یک فرزند قوی و جسور؟ انتخاب با خود شماست!
۵- صبر برای این کودکان مفهومی ناشناخته است
کودکان نازپروده همه چیز را در کمترین زمان ممکن می خواهند!
این کودکان نمی فهمند که فراهم کردن بعضی چیزها طول می کشد و نمی توان همه چیز را با جادو یک شبه آماده کرد.
والدین این کودکان در کمترین زمان ممکن، همه چیز را برای آنها فراهم کرده اند. بنابراین معنای صبر و بردباری را یاد نگرفته اند و بعبارت دیگر صبر برای آنها هیج مفهومی ندارد. این کودکان زمانی به مشکل برمی خورند که پس از قدم گذاشتن در دوره ی بزرگسالی، وارد دنیای واقعی شوند. تحمل کردن زندگی بدون صبر، برای آنها دشوار و منزجر کننده است.
آنها نمی توانند از ثمره ی تلاش خود پس از انجام یک کار، لذت ببرند. به عنوان مثال اگر پول داشته باشند، بلافاصله آن را خرج می کنند زیرا هرگز مجبور نبودند برای خرید چیزی پس انداز کنند.
در نتیجه، از نظر مالی با مشکل روبرو می شوند و بدون کمک والدین خود نمی توانند زندگی شان را تأمین کنند.
۶- در آینده به بزرگسالانی نابالغ تبدیل می شوند
این کودکان هر کاری را که بخواهند انجام می دهند، نه آنچه را که باید انجام دهند.
به عنوان مثال اگر بخواهند به سینما بروند، تحت هر شرایطی اینکار را می کنند حتی اگر باید برای امتحان فردا آماده شوند.
آنها کارهایی را که مورد علاقه ی خودشان است انتخاب می کنند و مواردی را که لازم است برای رفاه خود یا دیگران انجام دهند، کاملاً نادیده می گیرند.
این افراد از کودکی، مسئولیت پذیری را یاد نگرفته اند. بنابراین به راحتی ترجیح می دهند کارهایی را که برای آنها جالب نیست، انجام ندهند.
این بی مسئولیتی در کودکی، نوجوانی و حتی بزرگسالی با آنها همراه خواهد بود و هیچگاه به افراد بالغ و فهیمی تبدیل نمی شوند.
این طرز فکر مستقیماً بر پیشرفت تحصیلی تأثیر می گذارد و شانس موفقیت را پایین می آورد و مهمتر از همه، روابط اجتماعی آنها را خراب می کند.
بنابراین همانطور که نسبت به خود بی مسئولیت هستند، در برابر افراد دیگر نیز همین رفتار را خواهند داشت.
بعلاوه آنها قادر نیستند که مسئولیت کارهای خود را بر عهده بگیرند.
این افراد فکر می کنند هرگز کار اشتباهی انجام نمی دهند و روش آنها برای انجام هر کاری بهترین است. بنابراین تقصیر همه ی مشکلات را به گردن دیگران می اندازند.
اگر شما هم جزء والدینی هستید که محبت بیش از حدی به فرزند خود می کنید، در مورد عواقب اینکار کمی فکر کنید. بنظر شما فردی که چنین خصلت هایی در او شکل گرفته است، می تواند در آینده فرد موفقی باشد و از پس زندگی بر بیاید؟ قطعا خیر!
اما نگران نباشید چون هیچگاه برای اصلاح و جبران اشتباهات دیر نیست. در این قسمت تکنیک هایی آورده شده است که به کمک آن می توانید فرزندتان را اصلاح کنید و سبک فرزند پروری خود را تغییر دهید.
۵ روش برای جبران آسیب های ناشی از محبت بیش از حد به کودک
اگر با خواندن این مطلب متوجه شدید که با محبت کردن بیش از حد به کودک، او را در چه دامی می اندازید، وقت آن است که خود را در مسیر درست قرار دهید.
این نوع فرزندپروری هیچ مزیتی برای حال و آینده ی فرزندان شما نخواهد داشت و اگر واقعاً بهترین چیزها را برای فرزندانتان می خواهید، باید سلامتی آنها را در درجه ی اول و خواسته هایشان را در درجه دوم قرار دهید.
۱- قوانین و مرزها را برای کودک مشخص کنید
قوانین تعیین شده، برای تمام افراد یکسان نیستند و با توجه به سن کودک و زندگی شخصی شما متفاوت است.
به عنوان مثال اگر کودک شما عاشق بازی های ویدیویی است، می توانید این زمان را به تنها دو ساعت در روز محدود کنید.
به فرزندتان توضیح دهید که خیره شدن بیشتر از دو ساعت به صفحه نمایش، برای چشم او مضر است و موجب افت تحصیلی و عقب افتادن کارها می شود.
توضیح علت محدودیت گذاری ها، برای درک بهتر قوانین توسط کودک، بسیار مهم است.
با اجرای این محدودیت گذاری ها، کودک متوجه می شود که ضروریاتی در زندگی وجود دارد که بر علایق آنها اولویت دارند. همچنین کودک یاد می گیرد که هر کاری باید در زمان خاص خود انجام شود.
محدودیت گذاری، قوانین ساده ای مانند خودتنظیمی، عادات سالم کار و مسئولیت پذیری را به کودکان می آموزد.
قوانینی که کودک شما به آن نیاز دارد را تجزیه و تحلیل کنید. اگر کودک می تواند بخواند، آنها را یادداشت کنید یا به سادگی با فرزندتان صحبت کنید و برای کودکان کم سن، قوانین را مدام تکرار کنید.
محدودیت گذاری کار سختی است و ممکن است کمی طول بکشد تا بچه ها به آن عادت کنند، اما ارزشش را دارد.
۲- به فرزندتان یاد دهید که شکستن قوانین، عواقب خاصی برای او بهمراه دارد
همانطور که در بالا هم اشاره شد، کودکانی که مورد محبت بیش از حد قرار می گیرند، عواقب هیچ یک از کارهای خود را نمی دانند و بنابراین نمی توانند مسئولیت اشتباهاتشان را بپذیرند.
اتفاقی که هنگام نقض قوانین می افتد، موضوعی است که شما باید قبل از شکسته شدن قوانین تعیین کنید و کودک را در مورد آنها آگاه کنید.
به عنوان مثال اگر فرزند کم سنی دارید، برای آشنایی با قوانین به او کمی فرصت دهید.
پس از آن به کودک یاد دهید که تخطی از مرزهای تعیین شده، عواقبی برای او بهمراه دارد. برای مثال زمان تماشای تلوزیون یا بازی های کامپیوتری کمتر از روزهای معمول خواهد بود.
۳- در ازای پیروی از قوانین، به کودک پاداش دهید
همانطور که رفتار بد عواقبی بهمراه دارد، رفتار خوب هم پاداش هایی دارد.
بسیاری از والدین قول می دهند که اگر بچه ها رفتار خوبی داشته باشند یا به حرفشان گوش دهند، برای آنها آب نبات یا اسباب بازی بخرند.
اما پاداش نباید فقط جنبه ی مادی داشته باشد. شما می توانید با خواندن یک داستان قبل از خواب، دیدن یک کارتون بیشتر یا حتی پارک رفتن، کودک را به انجام کارهای خوب تشویق کنید.
پاداش دادن به کودک خوب است اما بهتر است در اینکار زیاده روی هم نکنید چون کودک باید یاد بگیرد که پیروی از قوانین، بخشی از وظایف و مسئولیت اوست.
۴- در کنار اعتماد داشتن به فرزندتان، از او مراقبت کنید
هر چقدر هم که به فرزندتان اعتماد دارید، باید رفتار او را تا رسیدن به سن رشد کنترل کنید. این امر در سنین نوجوانی، اهمیت ویژه ای پیدا می کند.
بلاخره زمانی میرسد که فرزندتان از محیط خانه خارج می گردد و وارد اجتماع می شود.
در این زمان با دوستان و همسالان خود وارد رابطه می شوند و دوست دارند چیزهای جدیدی را امتحان کنند که ممکن است اثرات مخربی روی آنها داشته باشد.
مست شدن در سنین کم، سوء مصرف مواد و سرکشی در بین جوانان ایالات متحده امریکا بسیار رایج است.
بنابراین علایم خطرناک را به موقع بشناسید و با آنها مقابله کنید. اگر فکر می کنید که فرزندتان ممکن است در مسیر اشتباهی قدم بردارد، چشمان خود را نبندید.
اگر می بینید که فرزندتان دایما در حال حرف زدن با تلفن یا چت کردن است، وارد عمل شوید و اجازه ندهید که به دام سودجویان بیفتد.
بنابراین در عین حال که به فرزندتان اعتماد می کنید، از صحت و سلامت او نیز مطمئن شوید.
۵- ثابت قدم باشید
شاید این سوال برای شما پیش بیاید که ثبات در فرزندپروری به چه معناست؟ به معنای قاطع بودن در تصمیمی است که برای فرزند خود گرفته اید.
در مورد قوانین و عواقب زیر پا گذاشتن آنها ثابت قدم و صریح باشید و در این امر کوتاهی نکنید. این تنها راهی ست که می توانید فرزندتان را با عواقب اشتباهات خود آشنا کنید.
گاهی اوقات کودکان با عبور از مرزها، ثبات و میزان جدیت شما را می سنجند و هرگونه سهل انگاری در این زمینه، موجب تخطی آنها از قوانین می شود.
اگر صلاح فرزندتان را می خواهید، اجازه ندهید که پای خود را از حد و حدودهایی فراتر بگذارد و در عین حال، عشق و محبت را از او دریغ نکنید. تنها در این صورت است که می توانید فرزند قوی، شاد و موفقی به جامعه تحویل دهید.
زبان یعنی آینده! اپلیکیشن آموزش زبان چرب زبان برای کودکان ایران کاملا رایگانه! همین الان دانلودش کن کلی وقت گذاشتیم فقط واسه کمک به ساخت آینده بهتر واسه فرزندان ایران عزیز!
