ریتالین برای کودکان اوتیسم: هشدارها، عوارض و نحوه مصرف

اوتیسم یک اختلال رشدی عصبی است که با مشکلات مداوم در برقراری ارتباط، تعاملات اجتماعی، الگوهای محدود و رفتارهای تکراری همراه است. حدود ۳۰ درصد از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) به اختلال کم توجهی-بیش فعالی هم مبتلا هستند. مداخلات دارویی می تواند میزان تحریک پذیری و تنشگری کودکان مبتلا به اوتیسم را کاهش دهد و موجب بهبود عملکرد رفتاری کودک شوند. ریتالین می تواند به بهبود علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند.

ریتالین یک داروی تجویزی است که در سال ۱۹۵۵ توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان اختلال کم توجهی-بیش فعالی (ADHD یا attention-deficit hyperactivity disorder) تأیید شد. با مصرف این دارو توانایی فرد برای توجه، تمرکز بر انجام یک فعالیت و کنترل مشکلات افزایش پیدا می کند. همچنین به فرد در بهبود مهارت های گوش دادن و سازماندهی وظایف کمک می نماید. ریتالین با نام عمومی متیل فنیدات هیدروکلراید هم شناخته می شود.

حتما بخوانید: بهترین ورزش ها برای کودکان اوتیسم (مزایا و روش تشویق کودک)

هشدار

ریتالین نباید برای کودکان زیر شش سال استفاده شود. ریتالین برای افرادی که سابقه گلوکوم و سندرم توره یا تیک حرکتی دارند مناسب نیست. ریتالین نباید توسط زنان باردار یا افرادی که از اضطراب یا استرس رنج می برند استفاده شود. ریتالین در افرادی که سابقه مشکلات قلبی، فشار خون بالا، پرخاشگری، سوء مصرف مواد مخدر، تشنج، اختلال دو قطبی یا علائم روانی دارند، با احتیاط مصرف شود. توجه به این نکته ضروری است که عوارض مصرف ریتالین نسبت به برخی داروهای دیگر شدیدتر است و به هیچ وجه نباید به صورت خودسرانه و بدون تجویز پزشک مصرف گردد.

ریتالین یک محرک است. اعتقاد بر این است که ریتالین با تغییر تعادل انتقال دهنده های عصبی در مغز کار می کند.

نحوه مصرف

به منظور جلوگیری از عوارض جانبی دارو در کودک، پزشک احتمالاً از دوز کم ریتالین شروع می کند و مقدار دارو را به تدریج افزایش می دهد. پزشک باید در حین مصرف ریتالین، رشد کودک را بطور دوره ای کنترل کند تا از عدم مداخله دارو با نرخ رشد طبیعی اطمینان حاصل کند. همچنین پزشک ممکن است در طول دوره ی درمان با این دارو، انجام آزمایش خون را چند وقت یکبار توصیه کند.

ریتالین روزی دو یا سه بار به صورت خوراکی مصرف می شود. این دارو زمانی موثرتر است که ۳۰ تا ۴۵ دقیقه قبل از غذا مصرف شود. با این حال اگر باعث ناراحتی معده می شود، می توان آن را با غذا مصرف کرد. اگر ریتالین در اواخر روز مصرف شود، ممکن است باعث بی خوابی در شب شود.

حتما بخوانید: کودکان شبه اوتیسم: علائم، پیشگیری و درمانهای موثر

همیشه ریتالین را دقیقا طبق دستور پزشک مصرف کنید.

نتایج مطالعاتی که نشان می دهد، مصرف ریتالین برای افراد مبتلا به اوتیسم موثر است:

یک مطالعه در سال ۲۰۰۸، برروی ۱۲۴ کودک و بزرگسال (زیر ۲۱ سال) مبتلا به اوتیسم انجام شد. ۶۹٫۴ درصد از بیماران پس از مصرف ۳۹۸ دوز دارو، بیان کردند که به نتیجه ی دلخواه دست پیدا کرده اند. به این ترتیب محققان نتیجه گرفتند که داروهای محرک، برای درمان بیش فعالی، تحریک پذیری و بی توجهی مؤثر هستند.

همچنین یک مطالعه ی دیگر که در سال ۲۰۰۶ منتشر شد، یافته های مطالعات کوچک قبلی را تأیید کرد و نشان داد که محرک ها برای کودکان مبتلا به اوتیسم و ​​اختلال کم توجهی-بیش فعالی به یک اندازه مفید هستند. بنابراین می توان داروهای محرک از جمله ریتالین را برای کنترل علایم بیماران اوتیسم مورد استفاده قرار داد. اگرچه داروهایی مثل ریسپریدون، اتوماکستین و هالوپریدون هم ممکن است برای تسکین برخی از علائم این اختلال موثر باشد.

حتما بخوانید: اوتیسم درکودکان چیست و چگونه به راحتی آن را درمان کنیم؟

عوارض جانبی

ریتالین هم مانند سایر داروها با عوارض جانبی مختلفی همراه است. داروهای محرک ممکن است باعث مرگ ناگهانی کودکان و نوجوانان دارای ناراحتی های قلبی و سایر مشکلات قلبی عروقی شود. ریتالین ممکن است در رشد کودکان اختلال ایجاد کند. داروهای محرک ممکن است باعث افزایش حملات قلبی، سکته مغزی و افزایش فشار خون در بزرگسالان شود.

از عوارض جانبی رایج ریتالین می توان به سرگیجه، بی اشتهایی، کاهش وزن، حالت تهوع، استفراغ، درد یا ناراحتی معده، سردرد، اسهال، عصبی شدن، بی قراری و بی خوابی اشاره کرد.

در صورت مشاهده ی علایمی مانند ضربان قلب سریع، لرزش، تشنج، تغییر در بینایی، از دست دادن ناگهانی هوشیاری، سیاه یا تیره شدن مدفوع، بی حسی یا تغییر رنگ پوست، نوسانات خلقی یا پریاپیسم (نعوظ دردناک یا طولانی مدت در پسران یا آقایان)، حتما به پزشک خود اطلاع دهید.

حتما بخوانید: بازی های موثر برای کودکان اوتیسم (آرامبخش، آموزشی، حسی و اجتماعی)

همچنین در صورت مشاهده ی علایم شدیدتر مانند تشنج، درد در قفسه سینه یا بازوی چپ، تعریق غیرمعمول، تنگی نفس، مشکل در گفتار و لکنت زبان، ضعف در یک طرف بدن یا سردرگمی به اورژانس مراجعه کنید.

بسیاری از داروها می توانند باعث ایجاد واکنشهای آلرژیک شوند که این واکنش ها در شدیدترین حالت می توانند منجر به مرگ شوند. در صورت بروز علائم حساسیت شدید مانند مشکل در تنفس یا ورم صورت، گلو، چشم ها، لب ها و زبان، به اورژانس مراجعه کنید.