تقریبا از هر 6 کودک، یک نفر، از مشکلات سلامت روان رنج می برد. این مشکلات شامل افسردگی، اضطراب، و اختلال سلوک ( نوعی اختلال رفتاری ) می باشند و اکثرا در عکس العمل به اتفاقاتی که در زندگی شان می افتد، ایجاد می شوند.
با این حال به طرز نگران کننده ای، 75 درصد از کودکان و نوجوانانی که این مشکلات روحی روانی را تجربه می‌کنند، کمک مورد نیازشان را دریافت نمی کنند.
سلامت روحی کودکان به اندازه سلامت جسمی شان اهمیت دارد . داشتن وضعیت روانی مناسب کمک می‌کند که تاب‌آوری شان در مقابل هر آنچه که زندگی برایشان پیش می آورد؛ بالا برود و به بزرگسالانی سالم تبدیل شوند. (منبع)
زبان یعنی آینده! اپلیکیشن آموزش زبان چرب زبان برای کودکان ایران کاملا رایگانه! همین الان دانلودش کن کلی وقت گذاشتیم فقط واسه کمک به ساخت آینده بهتر واسه فرزندان ایران عزیز!
چیز هایی که به سلامت روحی روانی کودکان کمک می کند؛ شامل:
- داشتن وضعیت جسمی مناسب ، پیروی از یک رژیم غذایی متعادل و ورزش کردن
- داشتن وقت و آزادی کافی برای بازی در داخل و خارج خانه
- داشتن خانواده ای که اکثر اوقات باهم خوب هستند
- رفتن به مدرسه ای که به حال روحی همه دانش آموزانش اهمیت می دهد
- داشتن فعالیت های اجتماعی است.
فاکتور های دیگری اعم از احساس دوست داشته شدن، قابل اعتماد بودن ، درک شدن و امنیت داشتن هم اهمیت زیادی دارند. کودکانی که خوش بین هستند، تاب آوری بالایی دارند، روی زندگی شان کنترل نسبی دارند و نسبت به گروهی یا کسی احساس تعلق می کنند، احتمالا از سلامت روان بهتری برخورد هستند.
بیشتر کودکان از نظر روانی سالم رشد می کنند، اما نظرسنجی ها نشان می دهند که امروزه نسبت به 30 سال پیش، تعداد کودکانی که مشکلات سلامت روان دارند بیشتر شده است.
چه چیز هایی بر سلامت روان کودکان و جوانان تاثیر گذار است؟
حوادث ناگوار، می توانند سلامت روان کودکان و نوجوانانی را که آسیب پذیرتر هستند، به خطر بیندازند.
تغییرات عموما مقدمه این مشکلات روانی هستند: مثلا تغییر دادن خانه ، عوض کردن مدرسه یا تولد خواهر و برادر های جدید. به عنوان مثال بعضی از بچه ها که تازه مدرسه رفتن را شروع کرده اند از این که می توانند دوست های جدید پیدا کنند و کار های جدید انجام بدهند؛ خوشحال هستند اما بعضی هم هستند که مضطرب می شوند.
نوجوانان عموما به علت این که درحال رشد جسمی و ذهنی هستند ، آشفتگی های احساسی زیادی را تحمل می‌کنند. یکی از بخش های مهم بالغ شدن، درک کردن و پذیرفتن این است که چه کسی هستیم . این تغییر و تبدیل از کودک به بزرگ سال برای بعضی از نوجوانان سخت است و ممکن است که درگیر الکل، مواد مخدر و چیز هایی از این قبیل که سلامت روان را به خطر می اندازند ، بشوند .
آیا احتمال این که کودکان و نوجوان مشکلات روحی روانی را بیشتر از بقیه تجربه کنند؛ بالاتر است؟
عوامل خطر زای مشخصی هستند که کودکان و نوجوانان را بیشتر از بقیه مستعد مشکلات روحی روانی می کنند. هر چند تجربه این عوامل خطر زا لزوما به این معنی نیست که کودک قطعا به اختلالات روانی مبتلا می شود.
این عوامل شامل موارد زیر هستند :
- داشتن یک بیماری جسمی برای مدت طولانی
- داشتن والدینی که مشکلات روحی روانی دارند ، مشکلات مصرف الکل دارند یا به نوعی از نظر قانونی مجرم شناخته می شوند
- مرگ یکی از نزدیکان
- طلاق و جدایی پدر و مادر
- تجربه مورد قلدری های شدید قرار گرفتن یا مورد سوء استفاده جسمی یا جنسی قرار گرفتن
- فقر و بی خانمانی
- تجربه تبعیض
- مراقبت کردن از نزدیکان، انجام دادن مسئولیت های یک بزرگسال
- داشتن مشکلاتی در مدرسه که برای مدت طولانی ادامه پیدا کرده اند.
روش کاملا اصولی تربیت فرزند با دیدگاه روانشناسی +فیلم آموزشی
کودکان عموما چه مشکلات روحی و روانی ای را تجربه می کنند؟
- افسردگی: افسردگی در کودکان، امروزه نسبت به چند دهه گذشته ، آمار بالاتری پیدا کرده است. شیوع افسردگی در نوجوانان از کودکان بیشتر است.
- خودآزاری: یکی از شایع ترین مشکلات در میان نوجوانان است. بعضی از آن ها که احساسات دردناک شدیدی را تجربه می کنند؛ برای مقابله به خودآزاری روی می آورند.
- اختلال اضطراب فراگیر (GAD): باعث می شود کودکان به شدت مضطرب شوند . کودکانی که تازه به مدرسه رفته اند یا مدرسه شان را عوض کردند؛ ممکن است دچار اضطراب جدایی بشوند.
- استرس پس از حادثه (PTSD): این اختلال می تواند پس از مورد سوء استفاده جسمی یا جنسی قرار گرفتن، شاهد اتفاقی به شدت ترسناک یا ناراحت کننده بودن و قربانی خشونت ، قلدری های شدید یا حوادث طبیعی شدن، ایجاد شود.
- اختلال بیش فعالی – نقص توجه تمرکز (ADHD ): کودکانی که همیشه بیش از حد فعال هستند، تکانشی هستند و به سختی می توانند تمرکز کنند ، ممکن است به این اختلال مبتلا باشند.
- اختلالات خوردن: این اختلال عموما در سنین نوجوانی آغاز می شود و شیوع آن در دختران از پسران بیشتر است. آمار کسانی که مبتلا به این اختلال می شوند، بالا نیست اما اختلالاتی مانند اختلال بی اشتهایی عصبی (anorexia nervosa) و پر خوری عصبی (bulimia nervosa) عواقب جدی ای برای رشد و سلامت جسمی نوجوان دارد.
من یک فرد جوان هستم ، چه امکاناتی برای کمک به من وجود دارد؟
اگر شما فرد جوانی هستید و احساس می کنید از نظر روحی روانی به کمک احتیاج دارید، گزینه های زیر را در نظر داشته باشید:
- با یک نفر درباره احساس تان صحبت کنید. مانند یکی از والدین یا دوستان یا بزرگسالی که به او اعتماد دارید.
- با پزشک خود مشورت کنید. آن ها هر گونه سوالی که درباره وضعیت روحیه تان داشته باشید را پاسخ می دهند و شما را به جایی که می توانید از آن کمک بگیرید ارجاع می دهند .
- به سازمان ها و موسساتی که خدمات سلامت روابط ارائه می دهند، مراجعه کنید و از آن ها کمک بگیرید.
- روانشناسی نوجوانان: ویژگی های ذهنی شان و نکات کاربردی را حتما بخوانید
من نگران فرزندم هستم، چه کارهایی می توانم انجام دهم؟
یکی از مهم ترین کار هایی که پدر و مادر ها ( و به طور کلی مراقبان کودک )، می توانند انجام دهند این است که به آن ها گوش بدهند و احساسات شان را جدی بگیرند. آن ها ممکن است به کمی محبت احتیاج داشته باشند، ممکن است کمک لازم داشته باشند تا تغییری ایجاد کنند یا ممکن است کمک عملی احتیاج داشته باشند.
احساسات منفی کودکان و نوجوانان معمولا گذرا است . با این حال اگر کودک تان برای مدت طولانی ای مضطرب است، اگر احساسات شان روال عادی زندگی شان را به هم زده، اگر اضطراب آن ها شرایط خانواده را هم آشفته کرده یا اگر مرتبا کار هایی ازشان سر می زند که مناسب سن شان نیست، بهتر است کاری در این مورد انجام دهید و در صورت لزوم کمک بگیرید .
اگر کودک تان در مدرسه دچار مشکل شده است، معلم ها ، مشاور مدرسه یا یک روان شناس تحصیلی ممکن است بتوانند به او کمک کنند. در غیر این صورت به روان شناس ها مراجعه کنید .
جوانان معمولا چه درمان هایی دریافت می کنند؟
درمان های مورد استفاده برای کودکان و نوجوانان ، معمولا شامل حرف زدن درباره مشکل به جهت پیدا کردن بهترین راه مقابله با آن می باشد. برای بچه های کوچک ، این کار ممکن است از طریق بازی کردن انجام شود . آن ها ممکن است به یک مشاور که در این زمینه تخصص دارد، ارجاع داده شوند تا بتوانند به کمک او، به کاوش در احساسات و رفتارهای شان بپردازند.
شواهدی بسیار وجود دارد که ثابت می کند درمان از طریق حرف زدن، می تواند برای کودکان و نوجوانان مفید واقع شود، اما در بعضی از موارد درمان های دارویی هم کمک کننده هستند. البته کودک حتما باید قبل از دریافت هر نوع دارویی ای، توسط یک متخصص، ارزیابی شود.
متخصصانی که سلامت روان کودک را تحت نظر دارند ، اطلاعات آن ها و خانواده شان را ثبت می کنند. کودکان و نوجوانان حق این که مکالمه شان با متخصص را خصوصی نگه دارند و درباره آن با خانواده شان صحبت نکنند را دارند.
