تمام والدین دوست دارند که فرزندان خود را بخوبی تربیت کنند. اما بسیاری از آنها نمی دانند که چه رفتاری با کودک داشته باشند و اینکار را از چه سنی آغاز کنند. روش های تربیت کودک در هر سن متفاوت است. در این میان تنبیه کردن کودکان نوپا یعنی کودکانی که در سن 1 تا 2 سال هستند، یک کار احمقانه و نادرست است. در حقیقت والدینی که دست به تنبیه کودکان نوپا می زنند، بیشتر از فرزندان شان به تنبیه و انظباط نیاز دارند!
کودکان نوپا همه جا را بهم می ریزند و ریخت و پاش می کنند. آنها اینکار را برای کشف دنیای بیرون و محیط اطراف خود انجام می دهند اگرچه این اکتشافات می تواند برای والدین و اطرافیان خسته کننده باشد. اما تنبیه یک کودک 2 ساله که در حال یادگیری چیزهای مهم است کار درست و عاقلانه ای نیست و احتمالا با شکست مواجه می شود. بنابراین کار بهتر این است که والدین، سن کودک را مد نظر قرار دهند و انتظارات خود را تعدیل کنند.
بسیاری از مجلات معتبر روانشناسی زمان شروع تربیت کودک را از سن 2 سالگی می دانند! و بقیه هم زمانی که کم کم کودک در حال شروع یادگیری حرف زدن است! پس تربیت کودک دقیقا از همین زمانها شروع می شود.
فرزند پروری موفق (11 عادت مهم که والدین باید در خود ایجاد کنند)
هنگامی که کودک نوپا بطری خود را پرت می کند، والدین بسیار عصبانی و ناامید می شوند. اما حقیقت این است که تنبیه کودک نوپا ممکن نیست. به طور کلی شما نمی توانید کودک را تا سن 2 سالگی مورد تنبیه قرار دهید. تقریباً از همین زمان کودک نوپای شما برای تمرینات کوچک آماده است. در این زمان کودک می تواند عواقب کارهای خود را نیز درک کند.
در همین حال انضباط ناکارآمد می تواند ناامیدی والدین را تشدید کند که می تواند منجر به فریاد زدن شود. مطالعه ای که در سال 2013 در Child Development منتشر شد نشان داد که فریاد زدن های مکرر بر سر کودکان بسیار خطرناک است. محققان دریافتند که انضباط شدید لفظی مانند فریاد زدن، فحش دادن و استفاده از توهین، به اندازه ضربه زدن یا تنبیه بدنی کودکان نوپا مضر است.
به همین ترتیب، تحقیقات 50 ساله هم نشان می دهد که برخورد و مجازات شدید کودکان می تواند منجر به مشکلات بهداشت روانی، مشکلات شناختی، پرخاشگری و رفتارهای ضد اجتماعی او در آینده شود. با این وجود از هر شش والد، هنوز یک نفر این کار را انجام می دهد. احتمالا والدین به این دلیل سر فرزندان خود داد می زنند که تلاش های نادرست آنها برای انظباط کودک، موثر واقع نمی شود.
چگونه یک کودک نوپا را تربیت کنیم؟
اگر فرزند شما هنور به سنی نرسیده است که آمادگی نظم و انضباط را داشته باشد، تقصیر او نیست. در حقیقت تنبیه کردن به منظور آموزش رفتار صحیح انجام می گیرد و حاوی عواقبی ست که برای جلوگیری از تکرار کارهای غلط انجام می گیرد. اگر کودک هنوز نتواند عواقب را به صورت ذهنی به اعمال خود پیوند دهد، تنها شاهد فریادهای شما خواهد بود بدون آنکه دلیل آن را بداند. برای مثال ممکن است یک کودک 18 ماهه وسط خیابان بدود و با سرزنش و تنبیه والدین مواجه شود. اما کودک در این سن به ظرفیتی نرسیده است که به دلیل رفتار والدین خود پی ببرد.
به همین دلیل توصیه می شود که از رویکرد دیگری استفاده کنید. اگر کودکتان پرتاب اسباب بازی هایش را متوقف نمی کند، بهترین کار این است که اسباب بازی ها را بردارید. شاید اینکار باعث عصبانیت کودک شود ولی به او می فهماند که کارش غلط است. در این زمان شما می توانید با صحبت کردن با کودک، او را آرام کنید. بنابراین کودک در این سن نیازی به تنبیه ندارد، بلکه فقط باید مانع کارهای غلط او شد. بنابراین ما به والدین توصیه می کنیم که مسیر خود را تغییر دهند.
در حدود 2 سالگی، می توان عواقب کارهای کودک را به او نشان داد. اما توصیه می شود که اینکار را بصورتی انجام ندهید که او بخواهد برای جلب توجه شما خراب کاری کند. وقتی کودک خراب کاری می کند، تمام توجهات به سمت او جلب می شود.
این به خودی خود موجب تشویق کودک می شود و به احتمال زیاد باعث ادامه رفتارهای او می گردد. در این زمان بهترین و عاقلانه ترین کار، نادیده گرفتن کودک برای مدت زمان کوتاهی است. به این ترتیب کودک می فهمد که با خرابکاری کردن، نمی تواند توجه والدین خود را جلب کند. علاوه بر این نادیده گرفتن کودک، روش بسیار آرامتری از فریاد زدن است.
چند نکته ی مهم برای شروع تربیت کودک
- کودکان 18 ماهه، توانایی درک دستورات پیچیده را ندارند. بنابراین در این سن از دستورات بسیار ساده استفاده کنید اما انتظار نداشته باشید که کودک حرف های شما را بخاطر بسپارد و به آنها پایبند باشد.
- برای تربیت کودکان زیر 2 سال به جای تنبیه کردن، از حواس پرتی استفاده کنید. در این سن به راحتی می توان حواس کودکان را پرت کرد و این راه بسیار بهتری از تنبیه است.
- از نظم و انضباط های شدید لفظی مثل فریاد زدن، فحش دادن و استفاده از توهین، که می تواند برای رشد کودک مضر باشد بشدت خودداری کنید.
- بجای تنبیه کردن، عواقب رفتارهای کودک را به او نشان دهید تا از تکرار دوباره ی اشتباهات جلوگیری شود. به کودکان بالای 2 سال اجازه دهید که از اشتباهات خود درس بگیرند.
حرف آخر
توجه داشته باشید که در هر سن، با توجه به میزان درک و فهم کودک، قانون گذاری کنید. این قوانین باید مختصر و مفید باشند. اگر فرزند شما از نظر رشد جسمی و ذهنی، آمادگی های لازم برای یادگیری رفتار صحیح را ندارد، بهتر است کمی صبور باشید چون در غیر اینصورت، تنها انرژی خود را هدر می دهید (و همانطور که در بالا هم اشاره شد، فریاد زدن و تنبیه شدید کودک، باعث بروز آسیب های طولانی مدت می شود).
رفتارهای مثبت کودک را به هر نحوی که می دانید تشویق کنید تا احتمال بروز رفتارهای غلط کاهش پیدا کند. تنبیه بدنی کودک نه تنها رفتارهای بد او را کم نمی کند، بلکه اثر معکوس نیز دارد.
و به طور کلی اجازه دهید کودکان 1 ساله، 1 ساله باشند و انتظار نداشته باشید که مثل یک فرد بزرگسال رفتار کنند!
زبان یعنی آینده! اپلیکیشن آموزش زبان چرب زبان برای کودکان ایران کاملا رایگانه! همین الان دانلودش کن کلی وقت گذاشتیم فقط واسه کمک به ساخت آینده بهتر واسه فرزندان ایران عزیز!
