بدلیل اینکه شخصیت افراد در همان دوران کودکی شکل میگیرد والدین نسبت به تربیت صحیح کودکان از همان سالهای اول زندگی حساس اند و برای کسب نتیجه بهتر تلاش می کنند. در این مطلب به شما خواهیم آموخت که برای تربیت بهتر، چگونه با بچه ها بطور اصولی رفتار کنیم؟. پس اگرشما هم بدنبال تربیت بهتر فرزندان خود هستید این مطلب را تا انتها دنبال نمایید.
مقدمه :
آیا با مفهوم واژه تربیت آشنا هستید ؟ تربیت یعنی آموزش رفتارهای خوب و نشان دادن رفتارهای بد به کودک برای جلوگیری از انجام آنهاست. برخی از والدین با شیوه تربیت صحیح آشنا نیستند و برای همین در تربیت فرزند خود به مشکل بر می خورند. ما در ادامه این مطلب چند راهکار به شما والدین گرامی معرفی می کنیم تا با استفاده از آنها بتوانید در تربیت صحیح کودک خود موفق تر عمل کنید.
فیلم چند نکته ظریف برای کنترل کودکان :
مطلبی برای والدین : ۲۰ نکته بسیار مهم و کلیدی برای تربیت اولاد شما +فیلم آموزشی (حتما ببینید!)
چگونه با کودکان بصورت اصولی رفتار کنیم؟
والدین باید قبل از هر چیزی خود را برای تربیت اصولی و مؤثر آماده کنند و با داشتن راهکارهای قاطع و سفارش شده از سوی متخصصان و روانشناسان ، روش درستی رادرپیش گیرند. یکی از کارهایی که والدین میتوانند انجام دهند این است که خود را برای همه رفتارهای کودکشان آماده کنند و با پیش بینی رفتارهای کودک، برنامه ریزی کنند، مثلاً اگر می دانند که کودک عادت دارد درست موقعی که سرشان شلوغ است یا آماده رفتن به سر کار می شوند کابینت ها را به هم بریزد، به جای بحث با کودک برای کابینت ها قفل تهیه کنند. از دسترس خارج کردن وسایل خطرآفرین یا باارزش منزل جلوی بسیاری از دعواها و جروبحث های خانوادگی را می گیرد. قبل از رفتن به مکان های جدید او را آماده کنید و در مورد کارهایی که نباید انجام دهد برایش توضیح دهید.
نکته مهم: همیشه به خاطر داشته باشید که کودک به خودی خود از احساسات همسن و سال های خود اطلاعی ندارد، نیاز به همکاری و همدردی و کمک به آنان را درک نمی کند ؛ او باید این نوع مهارت ها را از بزرگترها بیاموزد. مهارت هایی که به او کمک می کند تا به یک موجود اجتماعی تبدیل شود. در این بخش هم تشویق و تحسین کودک راه مناسبی برای آموزش مهارت هاست. کودک نیاز به راهنمایی های شما و تمرین بیشتر دارد.
همکاری کردن با دیگران، رعایت نوبت در بازی ها و رفتار عادلانه داشتن و حفظ آرامش ، مهارت هایی هستند که باید یاد گرفت و تنها یک اشاره کوچک شما کافیست، ولی باید صبر کنید و تمرین داشته باشید تا به نتایج مطلوب برسید.
۱- داشتن رابطه ای سالم با کودکان:
منظور از داشتن رابطه سالم با کودکان این است که وقتی فرزندتان چیزی می گوید به خوبی به سخنانش گوش دهید، حتی اگر با کودک موافق نیستید، اجازه دهید صحبتهایش تمام شود، تماس چشمی مناسب و انجام ندادن کاری دیگر در هنگام صحبت با کودک، به وی می فهماند که برای حرف زدن وی ارزش قائلید و عقاید او برای شما مهم است. لحن صحبت شما در هنگام امر کردن به وی باید مودبانه باشد و حتی الامکان دستوری نباشد. به همان اندازه که نسبت به بهترین دوست خود مودب هستید در مورد فرزند خود مودب باشید. صحبت مودبانه به کودک یاد می دهد که حتی در هنگام خشم به طور صحیحی رفتار کنند. اگر خیلی هم از دست فرزند خود ناراحتید بگویید تو فلان کار را انجام دادی و من به این علت عصبانیم ولی توهین نکنید. وعظ کردن و بحث اخلاقی را در حداقل خود بکار برید، زیرا آنها در بازنگهداشتن ارتباط، مفید نمی باشد.
۲- با کودکتان دوست و همراه باشید:
بهتر است وقت بیشتری را برای بازی کردن با کودکتان صرف کنید. بازی کردن پدر و مادر باعث می شود کودک شادتر باشد و همچنین وقت کمتری را صرف کارهای دیگر بکند که ممکن است برای وی چندان مناسب نباشند مثلاً بازی های کامپیوتری و …
۳- الگوی مناسبی برای کودک باشید:
بچه ها همواره رفتار پدر و مادر را الگوی خودشان قرار می دهند. هر چه امر می کنید، بهتر است در ابتدا خودتان آن کار را انجام دهید و از هر چه فرزندتان را باز می دارید خودتان هم انجام ندهید. بچه ها بیشتر از آنکه از کلام ما آموزش ببینند، از رفتار ما آموزش می بینند. پس ابتدا از خود شروع کنیم.
در مورد فرزند خود مودب باشید. صحبت مودبانه درهنگام خشم و ناراحتی، معلم خوبی برای کودک و نوجوان است که حتی در هنگام خشم به طور صحیحی رفتار کنند. زمانی خاص برای توجه بدون قید و شرط به بچه ها اختصاص دهید. منظور از توجه بدون قید و شرط، یعنی بدون توجه به رفتار کودک زمان خاصی را با وی صحبت می کنیم، درد دل می کنیم، درد دل او را گوش میدهیم و یا بازی می کنیم، بستگی به سن فرزندان دارد. وی باید احساس کند زمانی خاص را به وی اختصاص داده ایم. می توانیم هر روز چند دقیقه و در آخر هفته یک ساعت این کار را انجام دهیم
۴- منطقی عمل کردن موقع موفقیت و شکست کودکان:
به همان میزان که بزرگ کردن موفقیت می تواند او را از تلاش مجدد و مضاعف دور کند ، زیاد منفی جلوه دادن شکست هم انگیزه برای کارهای بعدی را در کودک از بین می برد . اگر فرزندتان در یک مسابقه ورزشی مدال می آورد، آن را زیاده از حد بزرگ و با اهمیت جلوه ندهید، زیرا اگر دوباره نتوانست مدال بیاورد شدیدا احساس بی ارزشی می کند و اگر هم شکست خورد آن را زیاد مهم تلقی نکنید تا بتواند باز تلاش خود را از سر گیرد. در این مورد، شکست و موفقیت در تحصیل حائز اهمیت ویژه ای است.
۵- پرورش وجدان کودک:
این یک اصل است که کودکان هم مانند بزرگترها با انجام کار اشتباه دچار عذاب وجدان می شوند. اگر کودکتان به خاطر سرپیچی از قوانین شما احساس بدی داشت، سعی کنید این حس بد او را به حداقل برسانید. درست است که کمی حس گناه برای کودک لازم است؛ چون باید بتواند درست و غلط را تشخیص بدهد و سعی کند در مسیر درست حرکت کند؛ اما یادتان باشد از این‌گونه اتفاقات به عنوان یک فرصت آموزشی بهره ببرید. بهتراست در این مواقع به کودک بگویید: «می‌دونم ناراحتی اما همه‌ی ما اشتباه می‌کنیم، فقط باید حواس‌مون باشه دفعه‌ی بد تکرارش نکنیم.»
۶- تمام خواسته های کودک را برآورده نکنید:
همیشه تهیه کردن تمام خواسته های کودک ضروری نیست. ضمن اینکه باید زیاد او را ناکام نگذارید ولی عمل کردن به همه خواسته های او باعث می شود در آینده از کنترل شما خارج شود. لازم نیست همه کارهای فرزندتان را شما انجام دهید و کودک در منزل فقط مصرف کننده باشد. همچنان که کودک رشد می کند می تواند بسیاری از کارهای خود و خانه را انجام دهد. چنین استقلالی را به کودک بدهید. در غیر این صورت کاملا متکی به دیگران تربیت می شود.
همچنین بخوانید: چطور کودکی اجتماعی تربیت کنیم؟ (مهم ترین نکات)
۷- با کودکتان هماهنگ باشید:
بعنوان پدر و مادر لازم است اصول یکسانی داشته باشیم حداقل در جلوی کودکان وانمود کنیم که در تربیت آنان هماهنگیم. اگر رفتاری را پدر تأیید می کند و مادر رد، باعث تعارض کودک می شود پس بهتر است به عنوان والدین قبلا با یکدیگر هماهنگ باشیم و حداقل در جلوی کودکان عدم هماهنگیمان را بروز ندهیم.
۸- تشویق کودکان برای انجام کارهای خوب:
مواظب باشید کودک خود را به علت رفتار مثبت که انجام داده تشویق نمایید و به علت رفتار منفی تنبیه نمایید نه اینکه ملاک تشویق یا تنبیه شما حالات خلقی شما باشد. متناسب سن کودک به او کار و مسئولیت محول کنید . هر زمان که کودک از قوانین پیروی کرد یا کار مثبتی انجام داد، از او تعریف و قدردانی کنید. مثلاً وقتی کودک تختش را مرتب می‌کند یا اجازه می‌دهد خواهرش با اسباب‌بازی‌هایش بازی کند، حتما این رفتارش را تمجید کنید. به او بگویید: «چه پسر بزرگی دارم که خودش تختشو مرتب می‌کنه و کاراشو خودش انجام میده.»
۹- دستور دادن به موقع و در حد توان کودک:
هنگامی که می خواهید به کودکتان دستوری دهید سعی کنید کاری را به او محول کنید که اولاً درحد توانایی اش باشد، ثانیاً سرگرم کار دیگری نباشد زیرا این کار وی را نافرمان بار می آورد.
۱۰- به کودک اجازه‌ی تصمیم‌گیری بدهید:
درست است که فرزندتان کوچک است، اما به او فرصت بدهید که انتخاب کند. از او بپرسید: «دلت می‌خواد کدوم لباس‌خوابت رو بپوشی؟»، «برای زنگ تفریحت چه ساندویچی دوست داری برات بذارم؟»، اگر کودک بتواند این تصمیمات کوچک را بگیرد امور دیگر را بهتر اداره می‌کند، مثلا اگر با خواهرش دچار مشکل شود، دیگر از کارهای او شکایت نخواهد کرد و نمی‌گوید: «ببین مامان اون نمی‌تونه!» بلکه صبر می‌کند تا او راه درست را پیدا کند.
۱۱- تقویت شخصیت کودکان
والدین برای شکل گیری مثبت شخصیت کودکان تلاش زیادی می کنند. یکی از راه های شخصیت دادن به کودک، سلام کردن به اوست. خانواده، اساسی ترین بستر رشد شخصیت مطلوب کودکان و نوجوانان است. الگوهای محبوب بچه ها، بزرگسالانی هستند که شخصیت آنها، آمیزه ای از محبت و عطوفت است و هرگز پرخاش نمی کنند.
۱۲- به کار نبردن اجبار و زور در تربیت کودک
آنچه که به همگان ثابت شده است! در امر تعلیم و تربیت روح لطیف انسان، عامل زور، ناموفق است. همان گونه که غنچه گل با زور و فشار شکوفا نمی شود. اگر کودکان احساس کنند تحت فشار یا اجبار نیستند، از کار خلاف خود دست بر می دارند. گاهی می بینیم که پدر و مادری می خواهند، فرزند خود را به آن چیزی وادار کنند که خود دوست داشتند انجام دهند، اما موفق نشدند. این یعنی، نوعی سوءاستفاده از کودک و به بند کشیدن روان و بازیچه قرار دادن او به منظور تحقق خواسته های سرکوب شده خود. این نکته را نیز نباید فراموش کرد که ناکامی های سازنده نیز خیلی از اوقات کارا هستند. ناکامی کودک به اندازه و به تناسب ظرفیت تحمل او، نه تنها از رشد و تعالی او نمی کاهد، بلکه پرورش و تقویت اراده و پشتکار او را نیز موجب می شود.
۱۳- موقعیت سنجی در تربیت کودک
انجام هر کار و هر رفتاری زمان مناسبی می خواهد. باید زمانی به سخن گفتن با کودک لب گشود که کودک علاقه مند به شنیدن باشد. کودک، همچون گلی است که در موقعیت مناسب و زمینه مساعد شکوفا می شود و اگر زودتر از موقع باز شود، به زودی پژمرده خواهد شد. مناسب ترین زمان برای درخواست از کودک، هنگامی است که زمینه های احساس نیاز و علاقه به انجام دادن کاری را در آنها مشاهده کنیم. تا زمانی که رفتار با کودک همراه با تفاهم نباشد، نفوذ در وی ناممکن است.
۱۴- احترام متقابل با کودکان
احساسات کودکان را نباید دست کم گرفت. برای برقراری ارتباط درست با کودکان و نوجوانان، باید کار را با نشان دادن احترام متقابل به آنان شروع کرد. برای برقراری ارتباط مثبت با فرزندان، افزون بر کلام، صبر و سکوت نیز لازم است.
۱۵- کودکی کردن کودک
مشکل بعضی خانواده ها این است که می گویند کودک ما بچگی نکرده است و زود بزرگ شده است. کودک باید در دوران کودکی، به قدر کافی کودکی کند. هرگونه شتاب زدگی کودکانه برای خروج زودرس از این مرحله، رشدیافتگی و بزرگ منشی او را با تأخیر روبه رو می کند.
شما می توانید، مهر خود را به کودکان بدهید، ولی نباید اندیشه و سلیقه و آرزوی خود را به آنها بدهید. شما می توانید، جسم و تن آنها را در خانه نگاه دارید، ولی روح آنها باید در گستره ای از وسعت آینده پرورش یابد. شما می توانید، بکوشید مانند آنها باشید، ولی نکوشید تا آنها را مانند خود کنید؛ زیرا زندگی واپس نمی رود و در بند دیروز نمی ماند. ما مالک فرزندان خود نیستیم، ما محافظ آنها هستیم.
چنانچه سؤالی در مورد تربیت اصولی کودکان دارید در بخش نظرات مطرح نمایید تا به آنها پاسخ دهیم.
زبان یعنی آینده! اپلیکیشن آموزش زبان چرب زبان برای کودکان ایران کاملا رایگانه! همین الان دانلودش کن کلی وقت گذاشتیم فقط واسه کمک به ساخت آینده بهتر واسه فرزندان ایران عزیز!
