شیوه صحیح تربیت فرزند

فرزندان نقش مهمی در زندگی پدر و مادرها دارند و این روزها تربیت فرزندان کار دشواری به نظر می رسد. موضوع از این قرار است که فرزندان بسیار تحت تاثیر فضای مجازی و محیط بیرونی هستند و ایجاد کنترل و هماهنگی لازم در کودکان کار ساده ای به نظر نمی رسد. روانشناسی در خصوص تربیت فرزند رویکردهای مختلفی را در نظر گرفته است.

نحوه رفتار با فرزندان پرخاشگر

گاه دیده می شود که کودک بیش از اندازه عصبی است و دست به کارهایی می زند که هم برای او آسیب رسان است و هم خسارت و خطرات زیادی برای سایر افراد خانواده دارد. پرخاشگری فرزندان گاه ریشه در کودکی آنها دارد، گاه دیده می شود که مادر در دوران بارداری آنطور که باید فضای آرامی را سپری نکرده است و البته عواملی مثل بازی های کامپیوتری و استفاده افراطی از موبایل نیز در کودکان عامل اصلی خشونت محسوب می شود. کودکان پرخاشگر اهل واکنش زیاد هستند به طوری که پس از شنیدن منع یک کار، ترجیح می دهند آن کار را حتماً انجام دهند حتی اگر به ضررشان باشد و یا کار بسیار سختی باشد.

تربیت کودکان پرخاشگر نوع سخت تربیتی محسوب می شود و مادر و پدر هر دو باید گام های درست تربیتی را دنبال کنند. این کودکان بیشتر از سایر افراد نیاز به احترام دارند، تمرکز اصلی پدر و مادر باید بر روی کارهای خوبشان باشد به طوری که کودک بابت انجام یک کار خوب تحسین شود حتی اگر آن کار بسیار کوچک باشد. صحبت با این نوع از کودکان یک روش خوب است، اینکه علایقشان شناسایی شود و طبق علایقی که دارند رفتار و انتخاب صورت بگیرد. مشخص است که کودکان پرخاشگر ظاهری نا آرام دارند و سرزنش این کودکان قطعاً مشکل ساز خواهد بود و راه به جایی نمی برد.

مطلب پیشنهادی: روانشناسی کودک و اهمیت آن

روش های تربیت فرزند

اولین گام از تربیت کودکان مربوط به احترام گذاشتن به آنهاست. یک سری شیوه های تربیتی وجود دارد که رعایت آن می تواند نتیجه بخش باشد. به هر صورت بهتر است که رفتار درستی با کودک صورت بگیرد، به علایق او احترام گذاشته شود و همینطور نوع خطاب کردن کودک نیز به درستی دنبال شود. محدود کردن بیش از حد کودکان بزرگترین آسیب را به آنها می زند و هرگز روش صحیحی محسوب نمی شود از سوی دیگر آزاد گذاشتن بیش از حد کودک نیز از او یک ملکه بی نام و نشان میسازد که دیگر کنترل آن بسیار سخت می شود. هدف از تربیت کودک، این است که او آمادگی برای حضور در اجتماع را داشته باشد. خوشی ها را بشناسد، با بدی ها آشنا شود، سختی ها را لمس کند و طعم شیرین آسایش را بچشد. میزان محبت انتقال داده شده از سوی مادر و پدر به فرزند باید معقولانه به نظر برسد. شیوه تربیتی که انتخاب می شود می بایست بر اساس موقعیت فرزند دنبال شود. مشخص است که تصور سطحی در مورد روحیات فرزند اغلب راه به جایی نمی برد. زور و اجبار برای صرف غذا، خوابیدن در یک ساعت مشخص، انتخاب رنگ لباس به اجبار و یا تاکید به آداب و رسومی که کودک چیزی از آن نمی داند هرگز نمی تواند نتیجه بخش باشد.

ریشه رفتاری کودکان

اولین گام مهم در ترتیب فرزندان این است که رفتارهای ناشایست شناسایی شود و علت این رفتارها نیز مشخص شود. بارها دیده می شود که کودک از واقعه یا حادثه ای آسیب دیده است و این موضوع دلیل بر رفتارهای نادرست او است به طوری که توجیه خوبی برای اشتباهات خود ندارد. دعوای پدر و مادر و بی احترامی که بین پدر و مادر صورت می گیرد در روح و روان کودک رخنه می کند، او با دنیایی از عقده بزرگ می شود، همیشه فکر می کند که طعم شیرین یک زندگی آرام را نچشیده است و این موضوع از او یک ادم آسیب دیده، حساس و عصبی می سازد.

افرادی که کودک به طور روزانه با آنها سروکار دارد، موضوع مهم دیگری است که ریشه رفتاری کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. بسیاری از مادران می گویند: فرزندم از کلمات رکیک استفاده می کند در صورتی که ما در منزل هرگز این کلمات را رد و بدل نمی کنیم. این موضوع شایع، امروزه به دلیل فضای مجازی و موقعیت روابط اشتباه کودکان دیده می شود. کودکان ضبط صوت هستند و هر آنچه میبینند و میشنوند را در ذهن خود به ثبت میرسانند که قطعاً مشکلات زیادی ایجاد خواهد کرد و بهتر است که بررسی های دقیقی در این راستا صورت بگیرد.
عادت های رفتاری کودکان با یک سری رازهای مهم همراه است که قصد بررسی آنها را داریم.

مطلب پیشنهادی: نحوه کسب مهارت های ارتباطی

رازهای پنهان ترتیب فرزندان

بهتر است با خودمان روراست باشیم. ما به عنوان پدر و مادر احتمالاً به غذاهای ناسالم علاقه داریم  و فست فود بخشی از علایق ما محسوب می شود، از سوی دیگر کودکان از ما الگو می گیرند و این الگو قطعاً آسیب های زیادی ایجاد می کند که دیگر نمی توان آن را تغییر داد و یا تغییر آن بسیار سخت خواهد بود. پدر و مادری که خود از غذاهای چرب و ناسالم استفاده می کنند، هرچقدر هم به فرزندان خود بگویند که غذای سالم بهتر است و نقش تعلیم دهنده داشته باشند قطعاً نتیجه مورد نظر را نخواهند گرفت! دستور غذایی به کودکان اشتباه است. اینکه مدام بگوییم این غذا را بخور و این غذا را نخور کودک را دچار جبر می کند. بهتر است از کودکان در مورد طعم غذای مناسب کمک بخواهیم. مثلاً بگوییم این غذا بسیار خوش طعم است نظر تو چیست؟

اینکه هرگز کودک را مقصر ندانید مشکل ساز می شود. بارها دیده می شود که پدر یا مادر مسئولیت همه اشتباهات کودک را بر عهده می گیرد و معتقد است که کودک به دلیل سن کمی که دارد هرگز نباید اشتباه کند.
دعوایی که بین زن و مرد وجود دارد نباید به کودک منتقل شود. مثلاً مادر نباید به کودک از بدی های پدر بگوید و کودک را نسبت به جنس پدر بدبین کند این رویکرد برعکس یعنی از سوی پدر به مادر نیز وجود دارد. به هر صورت دعوا بین زن و مرد موضوعی است که شاید نتوان به طور کلی جلوی آن را گرفت. کودکان شاهد هستند و باید روش های درست حل و مسئله را به کودکان یاد داد. بهتر است این موضوع را به شکل دقیق دنبال کنید.

آموزش درست به کودکان

کودک باید یاد بگیرد که بخشی از کارهای روزانه را خود انجام دهد، بهتر است مسئولیت کار را بپذیرد و یاد بگیرد که همه مسئولیت ها به عهده والدین نیست. کودک باید درست و غلط زندگی را آموزش ببیند. مثلاً بداند فریاد زدن کار اشتباهی است، نباید دروغ بگوید. حسودی هرگز انتخاب خوبی نیست و اگر مسئولیت کار خود را نپذیرد نشان از ضعف اوست. در کلام آخر می گوییم که پدر و مادر باید به علایق کودکان احترام بگذارند، اگر کودکی دوست ندارد وارد دانشگاه شود نشان از ضعف او نیست. او می تواند موارد دیگری را دنبال کند و به علایق خود رسیدگی کند. مشخص است که کودکان سعی می کنند موقعیت امنیتی خوبی برای خود ایجاد کنند. بهتر است روش های دقیق برای ترتیب فرزندان خود را انتخاب کنید و به روش های غیر اصولی که از سوی سایر افراد اعلام میشود ترتیب اثر ندهید.

مطلب پیشنهادی: استعدادیابی کودکان و نوجوان