مادر بودن فراتر از کارهای روزمره و عادی است که اکثر شما با آن روبرو هستید. در این مطلب پنج واقعیت در مورد مادر بودن وجود دارد که به شما یادآوری می کنید چقدر شگفت انگیز هستید.
۱-سلول های فرزند شما در قلبتان است (عجیب اما واقعی)!
یک جمله معروف وجود دارد که می گوید: “ما فرزندانمان را برای مدت کوتاهی در آغوش خود نگه می داریم و برای همیشه در قلب مان.” همه والدین می دانند که این درست است. اما برای مادران، این به معنای واقعی کلمه حقیقت دارد.
زنان در دوران بارداری در حال تغییر شکل هستند و شکم آنها همچنان بزرگ و بزرگتر می شود. پس از زایمان، آنها نوع دیگری از شگفتی را تجربه می کنند: میکروکیمریسم! ممکن است پس از تولد کودک، برخی از DNA های او در مغز مادر باقی بماند! مادر و جنین در طول دوران بارداری، سلول و DNA های خاصی را با هم مبادله می کنند که برخی از آن ها بعد از تولد باز هم باقی می مانند. این فرآیند که میکروکیمریسم نامیده می‌شود، در بافت‌ها و ارگان‌های مختلف بدن اتفاق می‌افتد.
زبان یعنی آینده! اپلیکیشن آموزش زبان چرب زبان برای کودکان ایران کاملا رایگانه! همین الان دانلودش کن کلی وقت گذاشتیم فقط واسه کمک به ساخت آینده بهتر واسه فرزندان ایران عزیز!
- چکار کنیم فرزندمان پسر شود؟ (طبق جدیدترین تحقیقات پزشکی)
- درمان کم خونی شدید در زنان: علائم و بهترین روشهای درمان
سلول های حاوی DNA کودک، در قلب و مغز مادر و هر جایی که تصورش را بکنید تجمع میابند. این سلول ها به بخشی از وجود مادر تبدیل می شوند و غالباً ده ها سال با او باقی می مانند. این یک حقیقت است و حتی در کودکانی که زنده به دنیا نمی آیند هم دیده می شود.
تأثیر کامل میکروکیمریسم دقیقا مشخص نیست اما طبق گفته کارشناسان شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این سلولهای جنینی می توانند از برخی سرطان ها پیشگیری کنند. به عنوان مثال، چنین سلول هایی در بافت پستان زنان سالم بسیار بیشتر از زنان مبتلا به سرطان پستان دیده می شود. علاوه بر این سلولهای جنینی در خانمهایی که به بیماری آلزایمر مبتلا شده اند کمتر دیده می شوند و این نشان می دهد که آنها تا اواخر عمر باقی می مانند. سلولهای جنین می توانند سلولهای بنیادی و سلولهای عصبی جدیدی را در مغز مادر ایجاد کنند و حتی به بهبود سلامت قلب او نیز کمک کنند.
طبق تحقیقات بعمل آمده هنگامی که قلب آسیب ببیند، به نظر می رسد سلول های جنینی به محل آسیب برسند و به چندین نوع مختلف از سلول های تخصصی قلب تبدیل شوند. یک مطالعه بر روی موش ها نشان داد که برخی از این سلولها حتی ممکن است شروع به ضربان کنند. پس از نظر تکنیکی این حرف حقیقت دارد: مادر، فرزند خود را در قلبش نگه می دارد.
با این حال پویایی خانواده حتی در سطح سلولی هم پیچیده است. برای مثال گفته می شود که مقدار زیاد سلولهای جنین در بدن مادر، با کاهش احتمال ابتلا به بیماری های خود ایمنی مانند مولتیپل اسکلروزیس و آرتریت روماتوئید همراه است، اما در بعضی موارد وجود سلولها ممکن است باعث ایجاد یا تشدید اختلال خود ایمنی شود. دانشمندان هنوز در حال بررسی توضیحات احتمالی برای نتایج متفاوت هستند.
۲- شیر شما، در واقع داروی فرزندتان در زمان بیماری است!
سوال اینجاست که بدن یک مادر چگونه قادر است بدون تشخیص بیماری فرزندش داروی آن را بسازد؟
محققان از مدت ها قبل می دانستند که تغذیه با شیر مادر، ایمنی بدن کودک را در زمان های مورد نیاز تأمین می کند. به این معنا که هر زمان بدن کودک با باکتری ها و ویروس ها روبرو شود، بدن مادر ترکیبات تقویت کننده سیستم ایمنی را تولید کرده و آن را از طریق شیر خود به بدن فرزندش می رساند.
اما بدن مادر چگونه می داند چه زمانی دارو را بسازد و دقیقاً چه چیزی تولید کند؟ نظریه جالبی در این مورد وجود دارد: تماس بزاق کودک با سینه ی مادر!
طبق گفته ی محققان، هنگامی که کودک سینه ی مادر خود را می مکد، یک خلاء ایجاد می شود. در این خلاء، بزاق نوزاد به داخل نوک سینه مادر مکش می شود و این جایی ست که گیرنده های موجود در غده پستانی، سیگنال های آن را می خوانند. این بزاق حاوی اطلاعاتی درباره وضعیت ایمنی کودک است. توضیحی که دانشمندان در این مورد ارایه می دهند این است که بزاق نوزاد یکی از راه هایی است که شیر مادر از طریق آن، ترکیب ایمنی را تنظیم می کند.
اگر گیرنده های غده پستانی وجود پاتوژن ها را تشخیص دهند، بدن مادر را مجبور می کنند تا آنتی بادی را برای مقابله با آن تولید کند و این آنتی بادی ها از طریق شیر مادر دوباره به داخل بدن نوزاد می روند و در آنجا عفونت ها را هدف قرار می دهند.
یک مکانیسم جالب دیگر برای توجیه این امر “بوسیدن” است.
هنگامی که یک مادر کودک خود را می بوسد، از پاتوژن های بیماری زای موجود روی صورت کودک نمونه برداری می کند. این نمونه ها توسط اندام های لنفاوی ثانویه مادر مانند لوزه ها گرفته می شوند و سلول های حافظه B آن پاتوژن ها را ثبت می کنند. این سلولهای B سپس به سینه های مادر منتقل می شوند و فقط آنتی بادی هایی را که کودک به آن نیاز دارد تولید می کنند.
تغذیه با شیر مادر برای یک سال کامل، عوامل تقویت کننده ی ایمنی بدن را در تمام فصول (برای بیماری هایی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا و حساسیت) تولید می کند. اگر شیردهی به سال دوم هم ادامه پیدا کند، ایمنی بدن کودک بیشتر هم می شود.
۳- لبخند شما مانند یک موسیقی، باعث تنظیم ضربان قلب فرزندتان می شود
درست است که ما نمی توانیم این را ببینیم اما بدن ما با موسیقی همزمان و هماهنگ می شود و این در مورد افرادیکه دوستشان داریم هم صادق است.
نوزادان و مادرانشان ارتباط عمیقی فیزیولوژیکی با یکدیگر دارند. یک مطالعه به بررسی واکنش نوزادان به مادران و پدران و همچنین غریبه ها پرداخت. در این مطالعه یک دختر شیرخوار به آزمایشگاه آورده شد و روی صندلی پلاستیکی قرار گرفت که از حواس پرتی او جلوگیری شود. ابتدا مادر و سپس پدر و در نهایت غریبه به کودک نزدیک شد.
مانیتور قفسه سینه نوزاد و بزرگسالان نشان داد که کودک هنگام نزدیک شدن پدر و مادر، ضربان قلب خود را با ضربان پدر و مادرش تنظیم کرد. درصورتیکه ضربان قلب خود را با فرد غریبه همگام نکرد.
این داده ها حاکی از آن است که نوزادان و والدین شان در یک رابطه هموستاستیک آمیخته می شوند و کودک برای رسیدن به تعادل و آرامش، با پدر و مادر خود رابطه برقرار می کند.
علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که علائم محبت آمیز مانند لبخند زدن، باعث تنظیم ضربان قلب نوزدان ۳ ماهه شد.
نوزادان ضربان قلب سریعتری نسبت به بزرگسالان دارند، اما محققان دریافتند که ضربان قلب مادر و کودک هماهنگی بیشتری نسبت به غریبه ها دارد. البته این فقط مختص نوزادان نیست…
این مطالعه نشان داد که قلب ما در شرایط استرس زا می تواند با قلب فردی که دوستش داریم همگام شود. این ارتباط به پیوند بیولوژیکی متکی نیست.
اما در مورد رویدادهای غیر استرس زا چطور؟ این مطالعه نشان داد که زوج هایی که در صندلی های جدا گانه نشسته بودند بدون اینکه با هم صحبت کنند یا به یکدیگر دست بزنند، ضربان قلب و تنفس همزمانی داشتند.
جالب اینجاست که این موضوع درمورد نشستن کنار غریبه ها صادق نبود. اگرچه این مطالعه به زوج ها محدود بود، اما به نظر می رسد با توجه به رشد روابط ، پیوند فیزیولوژیکی بین والدین و فرزندان همچنان ادامه یابد.
۴- صدای شما برای فرزندتان، به اندازه ی یک آغوش گرم آرامش بخش است
در مطالعه ای از یک گروه دختران ۷ تا ۱۲ ساله خواسته شد که در مورد مشکلات ریاضی خود سخنرانی کنند. اینکار مسلما استرس زیادی به آنها وارد می کرد.
در این مطالعه محققان یک قدم دیگر برداشتند و سعی کردند دریابند که چه چیزی بیشتر به دختران کمک می کند تا به حالت آرام خود برگردند.
دخترها به سه گروه تقسیم شدند، یکی در تماس فیزیکی با مادران قرار گرفتند، گروه دیگر یک تماس تلفنی با مادرانشان برقرار کردند و گروه سوم به تماشای یک فیلم پرداختند.
- علایم افسردگی شدید در زنان و همه نکات مهم که باید بدانید!
- چگونه بچه چشم رنگی داشته باشیم؟ (نتایج جدیدترین تحقیقات)
آزمایش بزاق و ادرار افراد مورد مطالعه نشان داد که اکسی توسین (هورمون آرامش بخش) در دو گروه اول و دوم به یک میزان افزایش یافت اما در گروه سوم افزایش نیافت. از طرفی با افزایش اکسی توسین، میزان کورتیزول کاهش یافت.
Leslie Seltzer از دانشگاه Wisconsin-Madison که هدایت این تحقیق را انجام می داد، گفت: دخترانی که در کنار مادرشان بودند و آنهایی که تماس تلفنی داشتند، پاسخ هورمونی یکسانی نشان دادند.
آزاد شدن اکسی توسین در زمینه پیوندهای اجتماعی معمولاً نیاز به تماس جسمی دارد اما نتایج این مطالعه نشان داد که صدای مادر می تواند اثر آغوش را داشته باشد، حتی اگر در کنار فرزندش نباشد!
جالب اینجاست که این اثر تسکین دهنده، مدتها پس از پایان مکالمه هم ادامه پیدا کرد.
۵- نوزادان نام “مادر” را بعنوان اولین کلمه زندگی شان به زبان می آورند
مادر در زبان انگلیسی mom، در زبان چینی و اسپانیایی mama، در زبان ایسلندی mamma (با تغییر جزئی در هجاها)، در زبان پنجابی ma، در زبان عبری em و در زبان ویتنامی me است. بنظر شما این تصادفی است؟ خیر! یکی از اولین صداهایی که نوزادان تولید می کنند، صدای “ma” است و تقریباً در هر زبانی در سرتاسر جهان باعث شده است که این کلمه پایه و اساس کلمه “مادر” باشد.
